ریموت کنترل وسیله انتقال فرمان به مرکز کنترل می باشد. ارتباط میان ریموت کنترل و مرکز فرمان با واسطه رسیور انجام می شود. فرمان حرکت به کمک سیگنال های ماکروویو به رسیور منتقل شده و در رسیور سیگنال حامل از سیگنال فرمان جداسازی میشود. سپس رسیور سیگنال فرمان را رمز گشایی (دکود) می نماید و این فرمان به مرکز کنترل منتقل شده و عملیات متناسب با آن انجام می شود. فرکانس کاری ریموت و رسیور باید یکسان باشد تا فرآیند ارسال و دریافت اطلاعات میان آن دو مقدور باشد. پرکاربردترین فرکانس ها در ریموت کنترل های مورد استفاده در زمینه های مختلف 315MHz، 433MHz و 868MHz می باشند.
علاوه بر فرکانس کارکرد، ریموت کنترل ها را می توان براساس فرآیند معرفی آنها به رسیور نیز تقسیم بندی نمود. بر این اساس ریموت ها به سه دسته زیر تقسیم میشوند.
1. ریموت های کد فیکس – Fix code
در این ریموت ها برای شناساندن ریموت به رسیور نیاز است تعدادی دیپ سوییچ بر روی رسیور در وضعیت خاصی از نظر روشن و یا خاموش بودن قرارگیرند و به طور متقابل تعدادی جامپر در داخل برد الکترونیکی ریموت ها درنظر گرفته شده است که قطع و وصل بودن این جامپر ها را باید مشابه با وضعیت دیپ سوییچ ها بر روی رسیور تنظیم نمود تا رسیور فرمان صادر شده از آنها را شناسایی کند. قطع و وصل کردن این جامپرها بر روی ریموت کنترل به کمک لحیم کاری انجام میشود و کاری به نسبت دشوار است. همچنین به علت محدود بودن وضعیت هایی که می توان این جامپرها را قرار داد این نوع از ارتباط میان ریموت و رسیور از امنیت بسیار پایینی برخورددار بوده و به راحتی قابل کپی برداری است. از طرف دیگر امکان حذف یک ریموت به تنهایی از روی رسیور وجود نداشته و درصورت مفقود شدن یک ریموت می باید وضعیت دیپ سوویج های روی رسیور و وضعیت جامپرهای تمامی ریموت های موجود را تغییر داد تا ریموت مفقود شده دیگر فعال نباشد و در غیر این صورت امنیت مجموعه با مخاطره مواجه خواهد شد. تمامی موارد ذکر شده در فوق نقاط ضعف این سیستم بوده که باعث شده استفاده از آن منسوخ شده و دیگر مورد استقبال کاربران
قرار نگیرد.
2. ریموت های کد لرنینگ – Code Learner
در این ریموت ها برای شناساندن ریموت به رسیور نیاز است تعدادی دیپ سوییچ بر روی رسیور در وضعیت خاصی از نظر روشن و یا خاموش بودن قرارگیرند و به طور متقابل تعدادی جامپر در داخل برد الکترونیکی ریموت ها درنظر گرفته شده است که قطع و وصل بودن این جامپر ها را باید مشابه با وضعیت دیپ سوییچ ها بر روی رسیور تنظیم نمود تا رسیور فرمان صادر شده از آنها را شناسایی کند. قطع و وصل کردن این جامپرها بر روی ریموت کنترل به کمک لحیم کاری انجام میشود و کاری به نسبت دشوار است. همچنین به علت محدود بودن وضعیت هایی که می توان این جامپرها را قرار داد این نوع از ارتباط میان ریموت و رسیور از امنیت بسیار پایینی برخورددار بوده و به راحتی قابل کپی برداری است. از طرف دیگر امکان حذف یک ریموت به تنهایی از روی رسیور وجود نداشته و درصورت مفقود شدن یک ریموت می باید وضعیت دیپ سوویج های روی رسیور و وضعیت جامپرهای تمامی ریموت های موجود را تغییر داد تا ریموت مفقود شده دیگر فعال نباشد و در غیر این صورت امنیت مجموعه با مخاطره مواجه خواهد شد. تمامی موارد ذکر شده در فوق نقاط ضعف این سیستم بوده که باعث شده استفاده از آن منسوخ شده و دیگر مورد استقبال کاربران
قرار نگیرد.
3. ریموت های هاپینگ
در روش هاپینگ ارتباط میان ریموت و رسیور بر اساس یک کد ارتباطی برقرار می شود. این کد بر خلاف مدل کد لرنینگ ثابت نبوده و در هر بار ارتباط یک کد ارتباطی جدید توسط ریموت مورد استفاده قرار می گیرد. در این نوع ارتباط در حدود 16 بیلیون حالت برای کددهی وجود داشته که عملا کپی برداری از این ریموت ها را غیر ممکن می سازد. همچنین شناساندن ریموت به رسیور فقط از طریق خود رسیور امکان پذیر می باشد. این ویژگی امنیت استفاده از این نوع ریموت ها را بسیار بالا برده و کپی برداری از ریموت را غیرممکن می کند.
آموزش تعریف ریموت (کپی کردن ریموت) برای ریموت های ماشینی و خانگی:
1- مرحله تعیین فرکانس:
برای تعریف و کپی ریموت در مرحله اول شما نیاز به دانستن فرکانس یا طول موجی که ریموت اصلی روی آن فعال است دارید. برای دانستن این طول موج اگر شما دستگاه فرکانس یاب در دسترس داشته باشید بایستی ریموت اصلی را روی محل مخصوص که بر روی دستگاه مشخص شده است قرار دهید یکی از دکمه های ریموت اصلی را فشار دهید. در این هنگام طول موج ریموت اصلی شما بر روی صفحه دستگاه نشان داده خواهد شد.
اما در صورت عدم دسترسی یه دستگاه فرکانس یاب می توانید با باز کردن ریموت و خواندن عدد کریستال ریموت طول موج کارکرد ریموت را متوجه شوید.
پس از مشخص شدن طول موج ریموت اصلی، بایستی ریموت بلوتوثی با همان طول موج و فرکانس انتخاب کرده و مرحله بعد را انجام دهید.
2- مرحله آماده سازی ریموت دوم (Duplicator):
در این مرحله ریموت دوم (Duplicator) را آماده می نماییم، که اصطلاحا به این کار خام کردن یا آماده سازی ریموت می گویند.
ریموت های Duplicator بلوتوثی عرضه شده در ECA معمولا به این روش خام یا آماده کد گرفتن می شوند (این ریموت ها در حالت عادی آماده کدگیری نیستند)
دکمه قفل و باز ریموت (دو دکمه بزرگ A و B ریموت) را همزمان فشار دهید، بعد از چند ثانیه ریموت 3 بار چشمک متوالی میزند، سپس همانطور که دکمه A را ثابت نگه داشتید، دکمهB را رها کرده (همچنان دکمه A پایین نگه داشته شده باشد)، سپس چندین بار دکمه A را پشت سر هم فشار دهید، حال چراغ ریموت شما متوالی در حال چشمک زدن است.
ر مرحله آخر دکمه A را نیز رها کنید. نشانه خام شدن و آماده شدن ریموت شما این است که بعد از این حالت با فشار دادن هرکدام از دکمه های ریموت، چراغ ریموت شما روشن نخواهد شد.
3- مرحله ی تعریف و کد دهی به ریموت کپی:
پس از انجام مراحل فوق در این مرحله بایستی ریموت اصلی و ریموت آماده شده را رو به روی هم قرارداده و هرکدام از دگمه های مشابه هر دو ریموت ( به عنوان مثال دکمه قفل) را به مدت 5 تا 10 ثانیه همزمان فشار دهید تا چراغ ریموت Duplicator سه بار سریع، سپس سه بار آهسته چشمک زده و در نهایت به صورت ثابت روشن شود. بعد از این مرحله در صورتی که کلید ریموت شما کد گرفته باشد، باید با فشار دادن همان دکمه ی ریموت، چراغ ریموت شما با روشن دادن کلید کپی شده به صورت ثابت روشن بماند. این مرحله را برای همه ی کلیدهای دو ریموت تک به تک انجام دهید، تا همه دکمه های ریموت کپی شده بعد از فشردن به حالت روشن زن برگردند. همچنین می توانید هر کلید را از ریموت هم فرکانس متفاوتی برای فرمان متفاوت کپی کنید.
توجه: آنتن گیرنده بعضی از ریموت ها در پشت ریموت تعبیه شده است. در صورتی که ریموت شما از روبرو کد نگرفت، ریموت ها را پشت به پشت قرار داده و مرحله را دوباره انجام دهید.
توجه داشته باشید اصول مطرح شده دراین مطلب فقط برای ریموت هایی با قابلیت کپی شوندگی که توسط این فروشگاه عرضه میشوند قابل اجرا میباشد که اصطلاحا به این ریموت ها ریموت های یونیورسال یا بلوتوثی گفته میشود و برای ریموت های فابریک دستگاه ها که توسط شرکت سازنده گیرنده ها و مخصوص گیرنده ها و مخصوص دستگاه خودشان ارائه میشود قابل اجرا نمیباشد.